مرگ

بی خبر از یکدیگر آسوده خوابیدن چه سود

بر مزار مردگان خویش نالیدن چه سود

زنده را باید به فریادش رسید ای هم نفس

ورنه بر سنگ مزارش آب پاشیدن چه سود

زنده را تا زنده است قدرش بدان ای با وفا

ورنه مشکی از برای مرده پوشیدن چه سود

با محبت دست بیماری ببوس ای مهربان

ورنه بر روی مزارش تاج گل چیدن چه سود

یکی شبی غم خوار شو بهر دل آن زندگان

ورنه بر روی مزاران زار و نالیدن چه سود

تا زمانی زنده ایم با هم چنین بیگانه ایم

در عزای رفتگان آن روی بوسیدن چه سود

گر توانی زنده ای را با محبت شاد کن

ورنه در ماتم گلاب و عطر پاشیدن چه سود

بهر آن بیمار خود شاخه ای از گل ببر

تاج گل ها در کنار همدیگر چه سود

رفته بود از یاد تو نام و نشان خانه اش

خانه صاحب عزا خوابیدن در شب چه سود

تو نپرس نازنین حال مرا تا زنده ام

ورنه بعدا گریه و زاری و نالیدن چه سود

سالها عید آمد و رفت ؛ نکردی یاد من

جای خالی مرا در خانه ام دیدن چه سود

تو نکردی یاد من تا زنده بودم ای عزیز

سنگ مرمر را نهادن بر مزار من چه سود