نوحه دهه اول محرم

شهر کوفه یا حسین وادی درد و بلاست
پذیرایی کردن از مهموناش با نیزه هاست
توی این شهر ستم مردی پیدا نمی شه
تا غریب و نکشن عقده شون وا نمیشه
کوچه کوچه میرم و دم از عشقت میزنم
شده ذکر لب من به فدات جون و تنم
(یا حبیبی یا حسین)

من که سردار توأم سردار سر من
توی این شهر نشده هیچ کسی یاور من
مسلمت تنها شده بین این شهر بلا
تو رو جون خواهرت یا حسین کوفه میا
مردم اینجا به من میزنن زخم زبون
پره سنگ و آتیشه میون دامناشون
(یا حبیبی یا حسین)

نیمه ی شب شده و سر رو دیوار می زارم
بین کوچه های شهر من پناهی ندارم
دل مردم پره از بی وفایی ای حسین
متاع چشماشونه بی حیایی ای حسین
نیا که غرق عطش طفل شیر خواره میشه
گوشواره ی دخترت با گوشش پاره میشه
(یا حبیبی یا حسین)