برای یک لحظهآتشفشان اندیشه امفوران می کند :-درمیان انبوه اشکهای جاری آسمانسنگینی کوههااندوه پروانه ها" شانه های خیس گونه ام "همه ارث روزگار استباده ی غلیظی نیستتامرا در رود فراموشی غرق کند؟!در چشم اندازی ازبارانازپی کاروان فراموش شدگانروانه امشاید گشایشی باشد, ...ادامه مطلب